"Het is niet makkelijk om een De Kock te zijn. Wie, zoals ik, een familienaam heeft die altijd foutief gespeld wordt, kent het gevoel. De zucht die je onderdrukt als je je naam voor de vierde keer moet spellen. De gewoonte om je naam preventief te spellen, zelfs tegen geliefden. Klantenkaarten die maar niet teruggevonden worden als je wilt afrekenen. Mails die je nooit zult ontvangen. De oneindige stroom piemelgrappen (al vallen die ook De Cock en Decock te beurt). Al die rechtzettingen. Al die gemiste kansen. Al die verkeerd geschreven dromen"
De auteur van het artikel is Cathérine De Kock, met ‘Kaa-oo-cee-kaa’. Een naam die, zoals je je wel kan inbeelden, vaak fout wordt geschreven. Een grappig stuk dat ik je aanraad om volledig te lezen. Op het einde komt het erop neer dat het eigenlijk allemaal gaat over een simpel spelfoutje.
Maar de auteur geeft wel aan dat ze zichzelf al heel haar leven ergert aan mensen die haar naam fout schrijven. Ze vergelijkt het met een wanhopige strijd. Zelf heb ik daar nooit veel ergernis aan gegeven. Al wordt mijn achternaam van tijd tot tijd ook al wel eens fout geschreven. Het heeft mij vooral nooit echt uitgemaakt omdat het niet belangrijk was op dat moment. Maar omgedraaid schaam ik me wel enorm als ik iemand anders' naam verkeerd schrijf. Als ik bijvoorbeeld een mail stuur controleer ik dat meermaals. En ook als (toekomstig) leerkracht is dat wel van belang. Het komt namelijk nogal slecht over als een leerkracht Nederlands een naam niet juist kan spellen.
Net zoals Cathérine De Kock heb ik ook wat onderzoek gedaan naar de populariteit van mijn naam. Of beter gezegd naar de schrijfwijze ervan. Met mijn voornaam is er niet veel verwarring mogelijk, Ellen is en blijft Ellen. Ik heb wel ontdekt dat er momenteel 11.924 Ellens rondlopen in België. Een relatief populaire naam dus. Bij mijn achternaam daarentegen ben ik wel wat verschoten van de resultaten. Momenteel zijn er 1.660 mensen met de achternaam De Munck in België. Van tijd tot tijd wordt mijn naam al eens foutief geschreven als De Muynck, en daar zijn er 2.140 van. Dus blijkbaar een hoop meer. Dat was toch wat onverwachts want dat heeft nooit aangevoeld als iets dat vaak gebeurt. Toch zeker niet in vergelijking met mijn moeder. Ik herinner mij de aanhoudende nood voor herhaling van de spelwijze van haar naam. Houthooft, met een ‘t’, daar zijn er klaarblijkelijk maar 40 van in heel België. Maar van Hoothoofdt zijn er 192 en van Houthoofd zelfs 402. Nog steeds niet de populairste naam, maar toch een groot verschil dat de vergissingen wel verklaart. Spijtig genoeg heeft zij zelfs tweemaal pech. Want niet alleen haar achternaam blijkt in een minoriteit te zijn, maar ook haar voornaam is geschreven op de minst populaire manier. Al is het wel een van de populairste namen ter wereld: An, met één ‘n’ en zonder ‘e’. Van Ann, met twee ‘n-en’ zijn er 25.794, en van Anne, met twee ‘n-en’ en een ‘e’ zijn er maar liefst 38.526, in België alleen al. Van haar spelwijze zijn er slechts 9.996. Een groot verschil dus. Ook mijn man en schoonzus hebben een aparte spelwijze in hun voornaam. Mijn man heet Yente, zonder ‘h’. Bij 298 mensen wordt het op die manier geschreven. Maar bij 371 mensen is het met een ‘h’. Zijn zus heet Myrte, opnieuw zonder ‘h’, zoals bij 104 mensen. Met een ‘h’ zijn dat er echter 1016. Een enorm verschil dus.
De spelwijze van een naam kan dus iets persoonlijk zijn, iets unieks, zeldzaam zelfs. Maar het kan ook een struikelblok zijn, iets vervelends of vermoeiend. En ik leef nu al mee met al die leerkrachten die elk jaar honderden namen krijgen, op honderden verschillende schrijfwijzen.
Lees hier het volledige artikel:
Reactie plaatsen
Reacties