Op de kaft
‘Eén kan ijswater is genoeg om Elia’s leven op zijn kop te zetten. Zelfs het eiland Beleza No Mar staat er stil van. Niemand hoort immers water over de zoon van de dictator te kieperen. En al helemaal Elia niet, de zeventienjarige zoon van een poetsvrouw. Als straf moet hij als bediende aan de slag in het paleis van de dictator. Daar loopt het pas echt fout…’
Mijn perspectief
De protagonist van het verhaal Elia, is de zoon van een poetsvrouw en beste vriend van Secundo, de zoon van de dictator. Het is maar wat je een ‘beste vriend’ kan noemen natuurlijk. Want de jaren aan pesterijen die Elia heeft moeten doorstaan van Secundo geven blijk van het tegendeel. De twee jongens groeien samen op tot jongvolwassene op ‘Beleza No Mar’ (een fictief eiland) onder het bewind van een strenge dictatuur, waar geweld en chantage de normaalste zaken zijn.
Op een dag heeft de zeventienjarige Elia genoeg van het getreiter van Secundo en gooit een kan ijskoud water over diens hoofd. Als straf moet Elia als bediende aan het werk in het paleis van de gevreesde dictator. Zijn boetedoening voor een, naar mijn mening terechte, uitbarsting gaat gelukkig niet enkel gepaard met hard werken. Maar ook met mooie en filosofische momenten, nieuwe vrienden en zelfs sporadische romantiek.
Hoewel zijn tijd in het paleis niet allemaal slecht is, blijft het voor de jonge Elia moeilijk om te leven in de dictatuur. Bovenop het feit dat hij nauwelijks weet wie hij kan vertrouwen heeft hij een onthutsend gevoel van onrecht en oneerlijkheid. Zijn van nature licht ontvlambaar karakter maakt het er ook niet gemakkelijker op. Wat hem op zulke momenten tot rust brengt is het dierenboekje dat hij nog van zijn wijlen vader heeft gekregen. Waar hij elke dag een bepaalde pagina van opent.
Het is een boek met een filosofie, een moraal. Het is niet evident om voor jezelf op te komen, maar enkel jij kan beslissen wat voor jou vrijheid is.
Een prachtig geschreven en aangenaam te lezen boek, maar niet voor mij
Elke Sannen is er in haar boek ‘Eén is altijd gelijk aan één’ in geslaagd om zware thema’s zoals leven in een dictatuur, ongelijkheid, onderdrukking en geweld te verwerken in een vlot te lezen en spannend jeugdboek. Of het doelpubliek van dit boek de nodige levenservaring heeft om elke diepzinnige betekenis uit het verhaal te halen, heb ik mijn twijfels over. Maar het blijft desalniettemin een geschikt boek voor jongeren.
Het unieke vertelperspectief maakt het des te aantrekkelijker om te lezen. Het verhaal wordt verteld door, het hoofdpersonage, Elia zelf. Het boek is geschreven als zijn dagboek. Deze vertelstijl zorgt ervoor dat je niet gewoon de gebeurtenissen als buitenstaander meekrijgt. Maar ook alle kleine details, gedachten en gevoelens van Elia’s verhaal.
Ook de personages zijn prachtig uitgewerkt en hun karakterevolutie verloopt evenredig met het verhaal. Er zit ook nog eens een enorme voortgang in, er gebeurt veel op korte tijd, zonder dat het ingewikkeld of incompleet over komt. Het boek is prachtig geschreven en aangenaam om te lezen, maar niet mijn meest geprefereerde genre. Voor de boeken recensies op mijn blog had ik graag een beetje variatie. Vandaar mijn keuze voor een genre waar ik in andere omstandigheden niet meteen naar zou grijpen. Wat ik wel maximaal wil benadrukken is dat als ik in de titel zeg ‘niet voor mij’ dan bedoel ik ook, niet voor MIJ. Dit is geen slecht boek, integendeel. Ik zou het ook ongetwijfeld eenieder die fan is van dit soort verhalen aanraden. Dat ik dit boek niet opnieuw zou lezen ligt geheel aan mij en mijzelf alleen en aan mijn ‘meug’ natuurlijk.
Reactie plaatsen
Reacties