Op de kaft
“Iedereen zei dat de Graces heksen waren. Ze bewogen zich als gladde vissen door de gangen, met rimpelingen in hun kielzog. Ze hadden vrienden, maar eigenlijk ook weer niet. Zo nu en dan gingen ze met iemand om en eigenden zich dan diegene een tijdje toe. Meestal bleef het ook maar bij een tijdje, alsof ze voortdurend wachtten tot zich een leuker iemand aandiende. Ik hoef alleen maar een manier te vinden om hun te laten zien dat ik diegene was op wie ze al die tijd hadden gewacht.”
“Zoals iedereen in het dorp, is River Page geobsedeerd door de Graces. Ze voelt zich aangetrokken tot het ongrijpbare, knappe drietal, en ze gelooft het gerucht dat ze magie kunnen gebruiken maar al te graag. Maar zijn ze echt wie ze lijken? En zijn ze misschien wel gevaarlijker dan ze zich voordoen?”
Een spijtige conclusie van een anders groot potentieel.
Persoonlijk ben ik wel fan van fantasy en al zeker van verhalen over heksen. Zowel de korte samenvatting op de achterkant van het boek als zeker ook de cover spraken mij dus absoluut aan en zagen er veel belovend uit. Teleurstellend genoeg zwakte mijn beloftevol gevoel tijdens het lezen af met de pagina. Allereerst was de spanning en intrige niet evenredig verdeelt doorheen het boek naar mijn mening. Bij sommige stukken ging het lezen enorm vlot. Dan kon ik mezelf neerzetten met het boek en voor dat ik het wist had ik bijwijzen van spreken 50 pagina’s gelezen. Spijtig genoeg was het bij de meeste stukken dan weer moeilijk om mezelf te brengen tot het lezen van 1 bladzijde.
Bovendien verspreide het boek zich over een volledig jaar en werden er vaak van het ene op het andere hoofdstuk meerdere weken weggelaten. Op zich is dit geen probleem als het dan allemaal nog wel klopt. In dit boek gebeurde het echter vaak dat er een spannend moment was of een shockerende gebeurtenis op het einde van het ene hoofdstuk, en dat het volgende dan 3 weken later pas begon, zonder ooit nog over eerdere feiten te spreken. Dit zorgde regelmatig voor het gevoel dat je een stuk gemist had. Het gebeurde zo regelmatig doorheen het boek dat je na een tijdje het gevoel kreeg alsof het allemaal nog wel kwam, maar ook daar blijf je op je honger zitten. Al is dit momenteel nog moeilijk om daar een oordeel over te vormen zolang ik het tweede boek in de serie niet gelezen heb. Ook is het hoofdpersonage River lastig om verbintenis mee te voelen en heeft ze een eerder onstabiel en stalkerig karakter.
Vanaf het eerste hoofdstuk wordt de indruk gewekt dat de Graces heksen zijn. Al snel denk je dat dit bevestigd wordt wanneer Summer, de jongste van de Graces, een betovering doet waar River bij is. Magie is volgens hen echter ter interpretatie, heeft nooit een onmiddellijke werking, en is zeker niet visueel zichtbaar. Wanneer dan ook Fenrin, de oudere broer van Summer, haar bespottelijk maakt met die ‘betovering’ wordt opnieuw de twijfel opgewekt.
Zo gaat het dan doorheen heel het boek, elke keer als je denkt het zeker te weten gebeurt er iets wat opnieuw alles in vraag stelt.
Dit geld niet alleen voor het feit of de Graces heksen zouden zijn maar eigenlijk voor alles. Je moet je doorheen het boek bij alle gebeurtenissen en personages vragen stellen, en zeker niemand vertrouwen. Zelfs je eigen mensenkennis wordt in vraag gesteld. Dit zorgt er met momenten ook voor dat het bijna lijkt alsof het missende informatiegevoel opzettelijk opgewekt wordt. Allemaal goed en wel zou ik zeggen dat dit eerder een positief punt is, maar de trigger voor mij om dit boek te lezen was een belofte over heksen die hierdoor dus weinig is waargemaakt.
Het boek had enorm veel potentieel maar mijn persoonlijke verwachtingen zwakte af met het hoofdstuk. Voor ik aan dit boek begon was ik dan ook steevast van plan het 2de deel te lezen. Nu ben ik daar echter niet meer zo zeker van.
Reactie plaatsen
Reacties
Ik heb dit boek al een tijdje in de kast staan, maar ben er nooit aan begonnen. Online zag ik voornamelijk positieve reacties en dat schrikt mij altijd af. Ik vind het namelijk belangrijk dat er ook kritisch naar een boek kan worden gekeken. Daarom ben ik blij dat ik jouw recensie heb gevonden Ellen! Het heeft mij zeker getriggerd om het boek wat hoger op mijn 'te-lezen-stapel' te plaatsen. Ik ben benieuwd geworden naar de tijdssprongen en hoe deze het boek beïnvloeden.