"Zelf begrijpt hij de jongerenversie van het Onzevader niet helemaal, met hippe Engelse woorden als ‘bae’ en ‘lit’ erin verwerkt. Toch droeg pastoor Bart Paepen het aangepaste gebed op tijdens de drukbezochte zondagsmis in de Antwerpse kathedraal. ‘Niet de manier om jongeren te bereiken, wel om de dialoog te openen tussen de verschillende generaties’, aldus Paepen."
We kunnen er al eens mee lachen, het is dan ook best wel grappig, het Onzevader in jongerentaal. Maar de realiteit is dat het de taal van de toekomst is. Misschien niet letterlijk de woorden ‘bea’ en ‘lit’, maar jongerentaal in het algemeen.
Van ons als (toekomstig) leerkrachten wordt er verwacht dat we over het algemeen in het Standaard Nederlands communiceren. En van onze leerlingen verwachten we dat in bepaalde mate ook. Maar wat als die ‘slangwoorden’ of jongerentaal het nieuwe Nederlands worden. Zal er dan van een leerkracht verwacht worden dat ze voortaan ‘swag’ of ‘epic’ zetten op een goed rapport? Zullen leerkrachten dan de klas gaan begroeten met ‘ewa’ in plaats van ‘hallo’ of ‘goedemorgen’? Zal het de bedoeling worden dat we bij elke opmerking of puntje van kritiek ‘#geenhaat’ gaan plaatsen? Het is een interessante vraag.
Dat verschijnsel zien we op zich ook al terugkomen in de jaarlijkse verkiezing voor het woord van het jaar. Hierbij is het uiteraard de bedoeling dat niet een bestaand woord maar een neologisme wint, maar als we naar de woorden van de laatste jaren kijken lijken die toch sterk veel op jongerentaal. De top drie van 2021 was dan ook: knaldrang, tegelwippen en boosterprik. Met die laatste als een representatief van de tijd waarin we momenteel leven. Maar vooral de winnaar ‘knaldrang’ schreeuwt jongerentaal, het woord beschrijft een groot verlangen om te 'knallen', of m.a.w. om helemaal uit de bol te gaan. Ook in de top drie van 2020 vonden we twee typische ‘slang’ woorden: covidioot; een negatieve benaming voor een persoon die uit domheid of opzet de coronamaatregelen negeert, en hoestschaamte; zichzelf schamen bij het hoesten in het openbaar omdat diegene mogelijks ziekten zou kunnen verspreiden.
Zelf gebruik ik ook nog veel tussentaal, regelmatig een woordje dialect en zelfs wat jongerentaal, zeker als ik bij vrienden of familie ben. Maar ik kan me nog niet zo zeer voorstellen dat ik voortaan mijn eigen docenten zou begroeten met ‘alles chill’, tegen leerlingen zou zeggen ‘je moet op je remi werken’ of door de klas zou roepen ‘jullie maken mij helemaal para’. Ook al zijn dat woorden en uitdrukkingen die ik onder vrienden al wel eens gebruik, ... wat een ‘mindfuck’.
Bekijk hier ook het filmpje:
Reactie plaatsen
Reacties